شیوع حملات تشنجی زودرس در بیماران مبتلا به حوادث عروق مغزی بستری شده در بخش نورولوژی بیمارستان ولیعصر(عج) زنجان از اسفند۸۵ تا شهریور ۸۶

چکیده زمینه و هدف: سکته های مغزی یکی از علل شایع ناتوانی و مرگ و میر جمعیت بشری می باشد. باتوجه به شیوع قابل توجه حملات تشنجی بعد از سکته های مغزی که به دو شکل زودرس و دیررس و به اشکال موضعی و جنرالیزه اتفاق می افتد و تأثیر این حملات بر مرگ و میر بیماران، بر آن شدیم که تا وقوع حملات تشنجی زودرس را در این دسته از بیماران مورد بررسی قرار دهیم. روش بررسی: این مطالعه که یک مطالعه توصیفی است، در مدت زمان حدود 8 ماه بر روی 404 بیمار با تشخیص سکته ی مغزی که در بخش اعصاب بیمارستان ولیعصر(عج) زنجان بستری شده بودند، انجام شد. در مورد این بیماران اطلاعاتی نظیر جنسیت، سن، نوع سکته ی مغزی، فرم حملات صرعی، منطقه ی درگیر مغزی، وقوع حمله ی تشنجی زودرس و میزان مرگ و میرزود هنگام بیماران، استخراج و تحت آنالیز قرار گرفت. یافته ها: از 404 بیمار با میانگین سنی 3/70 ، 227 نفر مرد و 177 نفر زن بودند. 362 مورد سکته ی مغزی ایسکیمیک و 42 مورد هموراژیک بودند. 16 بیمار در هفته ی اول بعد از سکته ی مغزی، حداقل یک مرتبه تشنج کردند. (در همه این موارد تشنج از نوع جنرالیزه بود که 15 مورد از نوع سکته ی مغزی ایسکیمیک و 1 مورد از نوع هموراژیک رخ داده بود). میزان مرگ و میر در افراد بدون تشنج 5/7 درصد و در افرادی که تشنج کرده بودند 3/31 درصد بود. نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که تشنج زودرس به دنبال سکته ی مغزی در سکته ی مغزی ایسکیمیک بخصوص نوع آمبولیک، شایع تر از نوع هموراژیک بوده و خطر بروز این تشنج ها در روز اول بعد از سکته ی مغزی خیلی بالاتر از روزهای بعد می باشد. وقوع تشنج های زودرس در مردان شایع تر بوده است. همچنین وجود تشنج زودرس به همراه سکته ی مغزی با میزان بالاتری از مرگ و میر همراه بود و لذا دادن داروی ضد تشنج به عنوان پروفیلاکسی در افراد با ریسک بالای تشنج زودرس ممکن است از میزان تشنج و عوارض آن در این بیماران بکاهد.